Contrast tussen entree naar park en stad De onderdoorgang is voor sommigen een entree naar de stad, voor anderen juist de poort naar het park. Dit is een interessant contrast tussen drukte en rust, tussen stenen en groen.
Passage Parrotia Een onderdoorgang gaat van A naar B. De term is een probleem op zich. De onderdoorgang gaat van park naar stad of andersom maar speelt niet in op de potentiele mogelijkheden van de locatie. Parrotia is straks zeer herkenbaar als huiskamer van de stad. Een plek om even stil te staan, te inspireren of weer verder. Hoe dan ook de entree moet de plek in de stad markeren. Hier loop je niet onderdoor, deze plek passeer je want hij vraagt de aandacht.
Meer hoogte, meer licht. De huidige onderdoorgang is een donkere plek tussen park en stad. Als metafoor gebruiken we zon en regen. Alleen zodra deze twee vanuit de ideale hoek verbonden zijn ontstaat een regenboog. De regenboog van Parrotia is niet zichtbaar vanaf de stad of het park maar enkel waarneembaar tijdens de passage. Verscholen in een verhoogd plafond markeert hij de plek. De Passage Parrotia heeft meer hoogte en veel meer licht.
De macht van de Roosendaalse maat In het Roosendaal van Riek Bakker is veel aandacht voor groen. Maar over de schuiven ontstaat een nieuwe kwaliteit van de stad. Roosendaal als plek aan het water. Vroeger floreerde de suikerindustrie en werd er veel vervoerd via de verbinding met Zee. Dan moest wel worden gevaren via de beneden Sas nabij Steenbergen.
De oude sluizen hadden een schutlengte van 23 meter maar met passen en meten wist men er een klipper van 26 x 5,5 meter door te krijgen. In de scheepvaart wordt dit fenomeen nog steeds aangeduid als de Roosendaalse maat.
De regenboog van parrotia vraagt aandacht voor de Roosendaalse maat en markeert hiermee zijn belangrijke positie in de binnenstad van Roosendaal.
